Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Ενημέρωση από τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Παμφίλων

Τελευταία ενημέρωση 7.2.2012: Μέχρι σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά, και παρόλο που υπήρξε γραπτή απάντηση από το Λιμενικό Ταμείο, η οποία αναρτήθηκε στη Διαύγεια,
α) οι λάμπες/ στύλοι δεν έχουν αντικατασταθεί/ αποκατασταθεί από τους αρμόδιους υπαλλήλους ακόμα και
β) δεν υπάρχει καμία εξέλιξη όσον αφορά  μια αιτηθείσα μετατόπιση των κωδώνων ανακύκλωσης από ένα σημείο σε ένα άλλο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το δεύτερο αίτημα, αφορά μια μετατόπιση των κωδώνων από ένα σημείο χαμηλής σε ένα σημείο υψηλής αποδοτικότητας ως προς τη συγκέντρωση ανακυκλωσίμων. Παρόλο που πρόκειται για μια απλή μετατόπιση (που φυσικά δεν επηρεάζεται από καμία σύμβαση), παρόλο που στο προτεινόμενο σημείο υπάρχει πολύ περισσότερη ζήτηση/ανάγκη, παρόλο που το εν λόγω σημείο βρίσκεται δίπλα στο κέντρο συλλογής ανακυκλωσίμων υλικών (Χυτήρια Λέσβου), και παρόλο που υπάρχει και παλαιότερη απόφαση του ΛΤ γι' αυτό το σημείο, η οποία ανακοινώθηκε τότε στον τύπο, η επίσημη απάντηση του ΛΤ αναφέρει ότι το αίτημα δεν εγκρίθηκε  ..."μέχρις ότου υλοποιηθεί η σύμβαση ΔΕΔΑΠΑΛ και Ελληνικής Εταιρείας Ανακύκλωσης". Αυτό είναι το Ελληνικό Δημόσιο...(;)

Η Απόφαση της Λιμενικής Επιτροπής Λέσβου (Αριθ. Πραξ. 184/2011) που ενέκρινε μια επισκευή που εδώ και ένα χρόνο δεν εφαρμόζει: http://static.diavgeia.gov.gr/doc/4ΑΣΤΟΡΗΙ-9ΘΡ

Σχόλιο 27/5/11: Μόλις πριν από λίγο (στις 12 μμ. μετά από νέο τηλεφώνημα του συλλόγου που επιμένει... δημιουργώντας προβλήματα σε κάποιους που ενδεχομένως έχουν μάθει "αλλιώς"...) το Λιμενικό Ταμείο Λέσβου, μέσω του αρμοδίου υπαλλήλου, δήλωσε ότι α) υπάρχει διαρκής μέριμνα για τους στύλους (κάθε χρόνο) και β) δεν είναι υπεύθυνο για την ανακύκλωση. Αρκετοί φυσικά γνωρίζουν, βλέπουν και αντιλαμβάνονται ότι τα παραπάνω δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, και δεν χρειάζεται να επεκταθώ... άλλωστε η αλήθεια φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία (υπάρχουν και άλλες), αλλά και στον ιστότοπο του Λιμενικού Ταμείου Λέσβου (http://www.ltlesvou.gr/) που γίνεται λόγος για το πρόγραμμα ανακύκλωσης του ΛΤ. Ο συγκεκριμένος υπάλληλος πρέπει να προσπαθήσει να μην εκθέτει τον φορέα που εκπροσωπεί και από τον οποίο αμείβεται.

Το πιο βασικό όμως είναι ότι ο κάθε δημόσιος υπάλληλος οφείλει να σέβεται και είναι ευγενικός με τον πολίτη, και να περιορίζεται στα καθήκοντά του... (αναφέρομαι σε απαράδεκτη συμπεριφορά γνωστού προσώπου της Μυτιλήνης τον οποίο δεν γνωρίζω, ούτε με γνωρίζει προσωπικά...). Ως προς τις λάμπες και τη συντήρηση των σκουριασμένων στύλων, φυσικά... απευθείας εστάλη τεχνικός για μια πρώτη αυτοψία.

Ο σύλλογος έχει προχωρήσει και σε άλλη δράση διαμόρφωσης της παραλίας με τη συμμετοχή εθελοντών για την οποία θα ενημερωθείτε προσεχώς, αφότου ολοκληρωθεί.
  
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΜΦΙΛΩΝ

                                                                                                           Πάμφιλα,   15  / 4 / 2011
                                                                                                           ΠΡΟΣ: Λιμενικό Ταμείο Λέσβου

ΘΕΜΑ: Αίτημα τοποθέτησης κωδώνων ανακύκλωσης και αίτημα αντικατάστασης/ αποκατάστασης λαμπών/ στύλων ηλεκτροφωτισμού

Αιτούμαστε τοποθέτηση κωδώνων ανακύκλωσης στην περιοχή των Παμφίλων ή της Παναγιούδας, που θα καλύψουν τις ανάλογες ανάγκες των δημοτικών ενοτήτων/ κοινοτήτων βόρεια της πρωτεύουσας (Πάμφιλα, Παναγιούδα, Αφάλωνας, Μόρια, Πύργοι Θερμής, Λουτρόπολη Θερμής), καθότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν υποδομές συλλογής ανακυκλώσιμων υλικών, ενώ υπάρχει ζήτηση.
Σε περίπτωση που δεν γίνεται να προστεθούν άλλοι κώδωνες ανακύκλωσης, προτείνουμε να μεταφερθούν οι κώδωνες που έχουν τοποθετηθεί στην περιοχή της Βαρειάς (στο Λιμανάκι), δεδομένου του ότι γεμίζουν με αργούς ρυθμούς σε σχέση με τους κώδωνες που έχουν τοποθετηθεί στα υπόλοιπα σημεία της πόλης. Εξάλλου, με αυτόν τον τρόπο, σχεδόν καταργείται η απόσταση που καλείται να διανύσει η εταιρεία «Χυτήρια Λέσβου» για να συλλέξει τα ανακυκλώσιμα υλικά, αφού η έδρα της βρίσκεται πλησίον του προτεινόμενου σημείου.
Το συγκεκριμένο σημείο που προτείνουμε να τοποθετηθούν οι κάδοι είναι η περιοχή έξω από τα σχολεία των Παμφίλων (σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση του Λιμενικού Ταμείου με την ΤΕΔΚ) ή το Λιμανάκι της Παναγιούδας (νότια πλευρά).
Ο Περιβαλλοντικός Σύλλογος Παμφίλων (σε συνεργασία με άλλους τοπικούς συλλόγους, τους οποίους θα ενημερώσουμε) θα βοηθάει στην επίβλεψη της καλής λειτουργίας της όλης αυτής προσπάθειας ανακύκλωσης στην περιοχή των κοινοτήτων βόρεια της Μυτιλήνης, εφόσον γίνει δεκτό το αίτημά μας.

Μέχρι στιγμής, γίνεται μόνο κάποια συλλογή τηγανισμένου λαδιού προς ανακύκλωση.
Όλα τα άλλα, καταλήγουν στους κάδους, αυξάνοντας τον όγκο των απορριμμάτων.

Κατά δεύτερο λόγο, σας ενημερώνουμε ότι οι λάμπες ηλεκτροφωτισμού της παραλίας Παμφίλων που βρίσκονται στο χώρο ευθύνης σας, χρίζουν αλλαγής και συντήρησης. Συγκεκριμένα, εδώ και αρκετό καιρό λάμπες δεν υπάρχουν και οι κολώνες τους έχουν σκουριάσει προκαλώντας αισθητική όχληση. Κατά συνέπεια, οι λάμπες πρέπει να αντικατασταθούν και οι κολώνες/ στύλοι να βαφούν. Αν για οποιοδήποτε λόγο, η συντήρησή τους είναι ανέφικτη, τότε από το να συνεχίσουν να υπάρχουν σε αυτή την κατάσταση, είναι καλύτερο να αποκολληθούν και να απομακρυνθούν.

Οι κατεστραμμένοι στύλοι ηλεκτροφωτισμού εποπτείας/ευθύνης
του Λιμενικού Ταμείου που κάποτε πια πρέπει να αποκατασταθούν.

Σας ευχαριστούμε και είμαστε στη διάθεσή σας, αναμένοντας τις ενέργειές σας.

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Άνθρωπος και χώρος: μια σημαντική σχέση αγάπης και μίσους. Η περίπτωση των πάρκων της Μυτιλήνης.

Μας λέει ένας γεωγράφος:   Ο τόπος μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση βασικών στοιχείων της προσωπικότητας του ατόμου που έχουν να κάνουν με την αντίληψη και τη συμπεριφορά και τα οποία είναι το αποτέλεσμα της σχέσης και αλληλεπίδρασης ανθρώπου και χώρου.

Μας λέει επίσης: Όταν η αίσθηση του τόπου ('sense of place') είναι ασθενής, ο άνθρωπος νιώθει εντονότερα την έλλειψη της αίσθησης του «ανήκειν» και της διαμοιραζόμενης ταυτότητας, γεγονός που τον αποξενώνει από τον υπόλοιπο κόσμο, επιδεινώνοντας το συναίσθημα της μοναξιάς.

Μας λέει ένας περιβαλλοντικός ψυχολόγος: Η ποιότητα της σχέσης ανθρώπου-περιβάλλοντος ανακλάται στη χρήση, διαχείριση και σχεδιασμό του χώρου, επιδρώντας στην ανθρώπινη συμπεριφορά και γενικότερα στον ανθρώπινο ψυχισμό.


Μας λένε οι Aeolistas: "Σήμερα, τα πάρκα της πόλης μας, δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση λόγω αδράνειας και αμέλειας της τοπικής αυτοδιοίκησης (που πάντοτε έχει άλλες προτεραιότητες), αλλά και λόγω αδιαφορίας των πολιτών, των οποίων η σχέση με το δημόσιο χώρο είναι προβληματική. Έτσι έχουμε πάρκα γεμάτα σκουπίδια, συνθήματα, μπογιές και αλόγιστες παρεμβάσεις «επαναστατημένων» νεαρών, πάρκα με σπασμένες ή χαλασμένες λάμπες και φθαρμένα όργανα παιδικής χαράς, πάρκα με σκουριασμένα σίδερα και σαπισμένα ξύλα, πάρκα που έχουν καταντήσει χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων και μηχανών, πάρκα πνιγμένα στα χόρτα. Όμως, τα περισσότερα από τα πάρκα μας είναι πραγματικοί πνεύμονες ζωής. Αποτελούν διαμορφωμένους πράσινους χώρους αναψυχής και κοινωνικοποίησης, μέσα από τους οποίους μπορούν να καλλιεργηθούν συμπεριφορές, συναισθήματα, αντιλήψεις και σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους, αλλά και των πολιτών με το αστικό περιβάλλον/ τοπίο τους."


Το τεκμηριώνουν με ένα οδοιπορικό στα πάρκα της πόλης μας, διατηρώντας ενδεχομένως κάποιες ελπίδες αφύπνισης, λόγω πιθανής ενεργοποίησης των σχετικών αντισωμάτων της Πολιτείας και των πολιτών: http://aeolistas.net/2011/05/20/ 


Και προτείνουν τρόπους επαναπροσδιορισμού της σχέσης ανθρώπου και χώρου: "Το Σάββατο 21 Μαΐου προχωρήσαμε στη διοργάνωση ενός ανοικτού γεύματος σε ένα καινούργιο αλλά παραμελημένο πάρκο, το πάρκο Χατζηδήμου. Προτρέψαμε τους συμπολίτες μας να φέρουν το φαγητό και το ποτό τους αλλά προπαντός την καλή τους διάθεση και να δουν «με άλλο μάτι» το δημόσιο χώρο. Περάσαμε όλοι πολύ όμορφα. Αυτό που μας έμεινε ήταν τα χαμόγελα, οι ζωγραφιές και οι δηλώσεις των παιδιών, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικές και περιεκτικές σε νοήματα. Στόχος μας είναι να ακολουθήσουν και άλλες δράσεις μας σε πάρκα, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να κινητοποιήσουμε ομάδες κατοίκων, κάνοντάς τους να γυρίσουν πίσω στη «γειτονιά» τους. Υπάρχει πραγματική ανάγκη επιστροφής της έννοιας της «γειτονιάς» που έχει πια αρχίσει να χάνεται…"


Σας λέω εγώ: Η Ασχήμια σε οποιαδήποτε μορφή της, ορίζει την Αλήθεια της Ομορφιάς... που αξίζει κάθε προσπάθειας επικράτησης... Και όσο περισσότερο προσπαθείς, τόσο περισσότερη Ασχήμια θα αντικρίζεις.


Ιδιαίτερα περιεκτικός σε νοήματα είναι και ο παραπάνω πίνακας που συνενώνει την ειδυλλιακή και την σκοτεινή "Αρκαδία". Βέβαια, για την περίπτωση της Μυτιλήνης και της εποχής που ζούμε, ίσως πρέπει να αναπαρασταθεί το αντίθετο...

Οι γεωγράφοι: Relph, Tuan, Johnston, Entrikin, Crang, κ.α.
Οι περιβαλλοντικοί ψυχολόγοι: Barker, Mead, Toffler, Ittelson, Schmidt-Denter, κ.α.
Οι Aeolistas: ομάδα πολιτών με σκοπό την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και τη συνεισφορά σε μια ορθότερη διαχείριση του περιβάλλοντος και του τοπίου, κάτι που γενικότερα θα βοηθούσε στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του Λέσβιου πολίτη με τον χώρο του.
Εγώ: γοητευμένος από την Ομορφιά όπως την εξύμνησαν ο Yeats, o Baudelaire και ο Ελύτης, επηρεασμένος και από τα αρχέτυπα του Jung.
Ο πίνακας: του μεγάλου Nicola Poussin (1648) με τίτλο “Landscape with a Man Running from Serpent”.
Η «Αρκαδία»: μύθος τόπου βουκολικής ευχαρίστησης, όπου οι άνθρωποι ήταν ευσεβείς, ταπεινοί, φιλόξενοι, λάτρευαν τη μουσική και ζούσαν μια απλή ζωή δίπλα στους θεούς, και ακόμα και τα ζώα συμπεριφέρονταν ως πολίτες μιας ιδανικής πολιτείας. Το εσωτερικό πολιτισμικό πρότυπο της «Αρκαδίας» σήμερα αποτελεί κίνητρο αναζήτησης καλύτερης ποιότητας ζωής, καθαρότερου περιβάλλοντος, φυσικής ομορφιάς, ελκυστικότερων τοπίων, ασφάλειας, κοινωνικής συνοχής, κλπ.