Το μήνυμα της εξέλιξης, η στάση και ο ρόλος της ηγεσίας

Χθες, με αφορμή την Ώρα τη Γης, κάποιοι συμπολίτες μας διοργάνωσαν μια μεγάλη βόλτα με ποδήλατα εντός της πόλης της Μυτιλήνης, δείχνοντας ότι προτίθενται και ότι μπορούν να οδηγήσουν τις εξελίξεις. Με αυτόν τον τρόπο, προσπάθησαν να περάσουν πολλαπλά μηνύματα για την ανάγκη απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, την ανάγκη υιοθέτησης εναλλακτικού τρόπου μεταφοράς, την ανάγκη συνδυασμού άθλησης-μετακίνησης και γενικότερα την ανάγκη βελτιστοποίησης της σχέσης ανθρώπου και πόλης.

Επίσης, μια μεγάλη μερίδα συνειδητοποιημένων πολιτών της Λέσβου συμμετείχαν στη συμβολική κίνηση προστασίας του περιβάλλοντος και εξοικονόμησης ενέργειας, κατεβάζοντας όλους τους διακόπτες για μια ώρα, εκδηλώνοντας έτσι την επιδοκιμασία τους σε ανάλογες εξελίξεις ή/και εκφράζοντας εμπράκτως τη βούλησή τους να λάβουν μέρος σε αυτές.

Όμως, οι εκπρόσωποι της Πολιτείας, όχι μόνο δεν έδειξαν την παραμικρή πρόθεση να οδηγήσουν τις εξελίξεις, αλλά ούτε καν διάθεση (παθητικής) συμμετοχής, αφού όλα τα δημόσια κτίρια παρέμειναν φωτισμένα σε αντίθεση με το μήνυμα της ημέρας. Όταν λοιπόν η Πολιτεία, δια των εκπροσώπων της, στέκεται αμέτοχη, μη μπορώντας να παρακολουθήσει τις εξελίξεις (ούτε με ενεργητικό, αλλά ούτε με παθητικό τρόπο) που επιτάσσουν οι ανάγκες της εποχής, τότε σαφώς και υπάρχει πρόβλημα…

Το παραπάνω γεγονός είναι ενδεικτικό της κατάστασης που σήμερα επικρατεί σε πολλά επίπεδα… Το (σύνθετο) πρόβλημα δεν υπάρχει σε μια «απρόσωπη Πολιτεία», αλλά στους προσωποποιημένους εκπροσώπους αυτής που, κάθε φορά εκ των πραγμάτων (πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις), από το μικρότερο θέμα μέχρι το μεγαλύτερο, αποδεικνύονται άνθρωποι αμφιβόλων διοικητικών προσόντων και κατώτεροι των περιστάσεων… από τους οποίους οι (υγιείς) πολίτες κάποια στιγμή οφείλουν να βρουν τρόπους για να ζητήσουν τον λόγο… διότι η συλλογική υπευθυνότητα των πολιτών διαμορφώνει το πρόσωπο της ηγεσίας και το αντίστροφο.

Ποιος όμως μπορεί να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια; Και ποιοι διατίθενται να αναλάβουν δράση; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα καθορίσει την πορεία εξέλιξης της κοινωνίας μας.

Dante Gabriel Rossetti "Aspecta Medusa" 

Οι φωτογραφίες: Από την ποδηλατοδρομία της 26ης Μαρτίου που διοργανώθηκε επιτυχώς από τους Ποδηλάτες της Μυτιλήνης και τους Aeolistas.

Ο πίνακας: Προσωπική επιλογή εικαστικής αναπαράστασης της "Αλήθειας" ως Γυναίκας που πετρώνει με το βλέμμα (Μέδουσας... όχι όμως αποκρουστικής, άλλα όμορφης, ευγενικής και ποθητής) από το χέρι και την ψυχή του μεγάλου ζωγράφου Rossetti, διατηρώντας πολλά κοινά στοιχεία με την περίφημη "La Belle Dame Sans Merci" του Keats, Waterhouse, Hughes, Dicksee, κλπ. Ωστόσο, η προέλευσή τους είναι διαφορετική... παραμένοντας, σε κάθε περίπτωση, ικανή να οδηγήσει το ξίφος στον προορισμό του.

Το Καλωσόρισμα της Άνοιξης

21 Μαρτίου: Εαρινή Ισημερία, η πρώτη μέρα της Άνοιξης. Ο μήνας Μάρτιος παίρνει το όνομά του από τον θεό του πολέμου Mars (Άρη) γενάρχη των Ρωμαίων, πατέρα του Ρέμου και του Ρωμύλου, ιδρυτών της Αιώνιας Πόλης.

Ο μήνας απεικονίζεται ως άνδρας με δέρμα λύκαινας (από τη ρίζα λυκ- που σημαίνει φως), όπως αναφέρει ο Πλούταρχος. Από την άλλη, η εποχή απεικονίζεται συνήθως ως νεαρή και όμορφη γυναίκα που συμβολίζει τη γονιμότητα και την καρποφορία. Την άνοιξη που της νεράιδας το άρωμα πλανιέται στον αγέρα. Την άνοιξη που λάμπουν τα φύλλα των αγρών… Ήλιος και μουσική, αλλά και γονιμότητα και αναγέννηση: η τέλεια συζυγία. Είναι τότε που διασταυρώνονται οι κόσμοι, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια… κέφι, τραγούδια και χαρά. Τότε που (επανα)γεννάται και εμφανίζεται καθάριο το Genius Loci, το «πνεύμα του τόπου» των Ρωμαίων, παίρνοντας διάφορες μορφές. Τον Μάρτιο, που ανθίζει η γη ολάκερη, κηρύσσεται πόλεμος αιώνιος… ενάντια στην Εντροπία. Και "ασπιδοφόρος ο ήλιος ανεβαίνει πολεμώντας", όπως μαρτυρά ο Σεφέρης.

                     

Sir Lawrence Alma-Tadema "Spring"

Στην πόλη μας, τη Μυτιλήνη, μετά από πολύ καιρό, η Άνοιξη καλωσορίζεται με μουσική, με κρασί και με λουλούδια… με παρέες πολιτών στους δρόμους που έρχονται να γιορτάσουν ΜΑΖΙ τον ερχομό της, όπως τον παλιό καιρό… Τότε που ο τόπος αναπαράγονταν και αναγεννιόνταν μέσω της μουσικής, της εορτής και της συμμετοχής. Οι παιδικές αναμνήσεις οικείων τόπων και τοπίων, πλημμυρισμένων από ήχους, μελωδίες, συναισθήματα, χρώματα, αρώματα και ζωή, πάντα τέτοια περίοδο έρχονται στη μνήμη. Συναντάνε νεότερες όμορφες εμπειρίες από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που προάγουν τη συμμετοχική δράση και συλλογική έκφραση των πολιτών, μη έχοντας χάσει την κοινωνικότητα, τη ζωντάνια και τη ζεστασιά τους.

Αντιγράφοντας από τον ιστότοπο των aeolistas που διοργανώνουν την εν λόγω εκδήλωση:

«Που αποσκοπούμε: Σκοπός μας είναι η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και η συνεισφορά μας σε μια ορθότερη διαχείριση του περιβάλλοντος και του τοπίου, κάτι που γενικότερα θα βοηθούσε στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του Λέσβιου πολίτη με τον χώρο του […]. […]Είμαστε εδώ για δράσουμε. Διανύουμε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο. Είναι πολύ σημαντικό για όλους μας, να μη χάσουμε ο ένας τον άλλο […]. Σύνθημά μας: "Η πόλη είμαστε εμείς. Μια παρέα από όλους εμάς για την πόλη μας."

Άραγε υπάρχουν ακόμη αποθέματα για να πολεμήσουμε τις δυνάμεις της Εντροπίας; Άγνωστες οι βουλές και οι δυνάμεις των τόπων… Οι δυνάμεις εκείνες που δημιουργούν οι σχέσεις ανθρώπου και χώρου... Οι δυνάμεις που χάνονται στο χρόνο...

Το άγαλμα του θεού: ένα από τα ομορφότερα του Άρη, που παρουσιάζει εξευγενισμένη τη μορφή του θεού, με εμφανείς καταβολές από αναπαραστάσεις του Απόλλωνα-'Ηλιου.

Ο πίνακας και οι λεπτομέρειες: "Spring" του μοναδικού Sir Lawrence Alma-Tadema

Πληροφορίες για την εκδήλωση: Ημέρα μουσικής πανδαισίας και καλωσόρισμα της Άνοιξης   

Το άγαλμα της Νίκης: μια μορφή/αναπαράσταση του λεσβιακού genius loci;

Αμείλικτα, αναπάντητα ερωτήματα…

Γιατί τόσο καιρό, στα Πάμφιλα της Λέσβου, διαιωνίζεται η επιβάρυνση του περιβάλλοντος, της υγείας και της ποιότητας ζωής των πολιτών και επιτρέπεται σε κάποιους να λειτουργούν σε βάρος της ανάπτυξης του τόπου ή ακόμα και σε βάρος της καθημερινής ζωής ενός ανθρώπινου πληθυσμού; Ποιοι και γιατί το επιτρέπουν τη στιγμή που υπάρχουν εκατοντάδες επώνυμες καταγγελίες και δεκάδες πιστοποιημένες παραβάσεις;

Πότε πια θα ασχοληθεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος με τα περιβαλλοντικά προβλήματα του νησιού μας που έχουν τόσο σοβαρές κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις; Που είναι οι προσπάθειες για πράσινη οικονομική ανάπτυξη;

Και μέχρι πότε, όλοι εμείς, θα ανεχόμαστε την αδράνεια και τον εμπαιγμό από αρμόδιους δημοσίους φορείς/υπαλλήλους, και από ανυποψίαστους, αδιάφορους αιρετούς εκπροσώπους συλλογικών οργάνων;

Περισσότερα, προσεχώς… Και όπως πάντα με φωτογραφικό υλικό, έγγραφα, στοιχεία, σαφήνεια και τεκμηρίωση.

Τελικά, σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, ποιοι αναλαμβάνουν τις ευθύνες των λαθών και της αποτυχίας; Ποιοι έχουν αναλάβει να προστατεύσουν τους πολίτες και τη γη μας; Ποιες είναι οι ποινές; Ποιοι τις επιβάλλουν; Και ποιοι διασφαλίζουν τη σωστή εκτέλεσή τους;

Είναι αυτονόητο ότι οι ευθύνες πρέπει να αποδίδονται αναλογικά, διότι η προκρούστεια ισοπεδωτική λογική, ανοίγει το δρόμο προς το χάος...

Επιμένουμε… γιατί η οποιαδήποτε Πρόοδος προϋποθέτει Δράση.
Επιμένουμε... ως πολίτες, υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον.
Επιμένουμε... γιατί κάποιος πρέπει να επιμείνει.

Και εκτιμώ ότι είναι πολύ σημαντικό και συνετό να καταλάβουν ότι θα επιμείνουμε... Διότι όλες αυτές οι νοοτροπίες μας έφεραν στη σημερινή δυσάρεστη κατάσταση. 

«Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.» Ν. Καζαντζάκης