Στις 8 Οκτωβρίου 2011, η Λέσβος ήταν ανάμεσα στις 13 περιοχές της Ελλάδας που βραβεύθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση Παράλιων και Παράκτιων Περιοχών, διότι: α) φέτος κέρδισε 12 Γαλάζιες Σημαίες, β) έχει 50% των τουριστικών εκτάσεων σε περιοχές Natura 2000 και γ) οι παραλίες της έχουν διατηρήσει το φυσικό τους κάλλος σε ποσοστό 70% στο πέρασμα του χρόνου. Στην αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκαν 30 δείκτες, κάθε ένας από τους οποίους αντικατοπτρίζει μια ξεχωριστή πτυχή της αειφορίας, όπως είναι το καθαρό περιβάλλον, η φύση και η πολιτιστική κληρονομιά που δεν έχει επηρεαστεί.
Αρκετοί συμπολίτες μας θεωρούν ότι το γεγονός αυτό και συγκεκριμένα το α' και το γ' οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στους εθελοντές, λόγω της οργάνωσης του καθαρισμού βυθών και παραλιών (είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει υπηρεσία καθαρισμού βυθών και φανερό ότι αρκετές αρμόδιες υπηρεσίες υπολειτουργούν), λόγω της συμμετοχής τους σε κατασβέσεις πυρκαγιών, λόγω της διενέργειας πυρασφάλειας σε ζώνες κινδύνου, λόγω των ποικίλων δράσεών τους που αποσκοπούν στην προστασία περιβάλλοντος και τοπίου, κλπ. Κανένας όμως δεν βγήκε να το δηλώσει, αποδίδοντας τα εύσημα, τα οποία μοιράζονται σε «ατσαλάκωτους» ανθρώπους των γραφείων, αμφιβόλων προσόντων και ικανοτήτων συντονισμού…
Όπως και να έχει όμως, ο αριθμός των εθελοντών ολοένα και αυξάνεται, διότι οι ίδιοι φροντίζουν γι’ αυτό. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι επιτακτική ανάγκη η (έστω μερική) αλλαγή νοοτροπίας/ κουλτούρας. Οι εθελοντές προσπαθούν να φέρουν τον πολίτη ξανά κοντά στην Πολιτεία και το αντίστροφο, μέσω της συμμετοχής. Ο δήμος, η πλειοψηφία των (λαλίστατων) αιρετών εκπροσώπων της τοπικής μας κοινωνίας και αρκετά στελέχη της δημόσιας διοίκησης που κατέχουν πόστα ευθύνης, δεν δείχνουν να προβληματίζονται ιδιαίτερα με αυτή την ανάγκη αλλαγής. Αντιθέτως, μάλιστα, αρκετές φορές επιδεικνύουν αρνητική συμπεριφορά στους «ενοχλητικούς» εθελοντές που τους «πιέζουν»… να κάνουν τη δουλειά τους (η οποία δεν γίνεται σωστά, όπως δείχνουν τα πράγματα και φαίνεται εκ του αποτελέσματος), αντί να ακούσουν, να συνεργαστούν ή ακόμα και να τους συμπεριλάβουν με σεβασμό στην όποια προσπάθειά τους.
Πότε λοιπόν θα αρχίσει να μας προβληματίζει σε ουσιαστικό επίπεδο η προσφορά, η αποδοτικότητα και αυτή η κυρίαρχη νοοτροπία/ κουλτούρα των αιρετών και των διορισμένων που, εν τέλει, αμείβονται από όλους εμάς; Μη μείνετε στις σκέψεις, στις ευχές ή στη μετάθεση ευθυνών. Ιδού η Ρόδος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου